این روزها آمار کودکان مبتلا به آبله‌مرغان رو به فزونی است و این بیماری خیلی سریع و ناگهانی همانند سرماخوردگی بیشتر کودکان 5 تا 10 ساله را مبتلا می‌کند.

[ادامه مطلب را در اینجا بخوانید ...]

در يك كندو ملكه، زنبورهاي نر و كارگر در كنار هم زندگي مي‌كنند و هر كدام وظايف متفاوتي را در كندو برعهده دارند.

ملكه كه مادر تمام زنبور‌هاي كندو است، مهم‌ترين وظيفه‌اش تخم‌گذاري است. خرطوم ملكه توانايي جمع‌آوري شهد گل‌ها را ندارد و به طور طبيعي بيش از پنج سال مي‌تواند زندگي كند.

زنبور نر كه معمولا وظيفه‌اش بارور كردن ملكه است، به علت نداشتن نيش، توانايي جمع‌آوري شهد و گرده را ندارد و تنها 24 روز زنده مي‌ماند.

زنبور‌هاي كارگر كه همگي ماده هستند، بيشترين جمعيت كندو را تشكيل مي‌دهند و كار آنها جمع‌آوري شهد و گرده گل‌ها و در نهايت توليد عسل است.

در اين ميان بايد گفت تمام زنبور‌هايي كه در يك كندو زندگي مي‌كنند توانايي نيش زدن را ندارند و تنها زنبور‌هاي كارگر هستند كه نيش مي‌زنند و پس از نيش‌زدن مي‌ميرند.

مرگ اين زنبور‌ها بعد از نيش‌زدن به دليل نوع نيش آنهاست. نيش زنبور‌هاي كارگر خاردار است، به اين معني كه پس از نيش زدن و ورود زهر به بدن موجوداتي كه ساختار گوشتي دارند، نيش درمحل گزش گير مي‌كند و زنبور تمام تلاش خود را براي بيرون آوردن نيش خود مي‌كند كه اين تلاش با پاره شدن شكم، در نهايت منجر به مرگ زنبور پس از چند دقيقه بعد از گزش مي‌شود.

اين درحالي است كه ملكه و ساير زنبورهاي كندو به علت داشتن نيش بسيار نرم و انعطاف‌پذير پس از نيش زدن نمي‌ميرند و اين ويژگي، اين قابليت را به اين زنبورها مي‌دهد تا بصورت پياپي از نيش خود استفاده كنند، بدون آن كه نيش آنها در محل مورد گزش گير كند.

نكته قابل ذكر اين‌كه علت قرمزي و سوزش در محل گزيدگي مربوط به اسيد فرميك موجود در زهر زنبور است كه اين اسيد در گياه گزنه نيز وجود دارد.

The universe contains everything that exists: Earth, the Sun, the stars, galaxies (collections of billions of stars), and everything else in space. People have wondered how the universe got started for thousands of years. Most scientists now think they have the answer. They think the universe began about 14 billion years ago with a kind of big explosion. They call the explosion the big bang

WHAT HAPPENED AFTER THE BIG BANG

No one knows what caused the big bang, but scientists think they know what happened all the way back to the first seconds after the big bang

The brand new universe was very hot and very small. It blew outwards very fast. In the first three minutes, matter started to form. Hundreds of years later, the universe looked like a big ball of fire

You can picture the universe as something like a black balloon with white dots painted on it. The black represents space and the white dots are galaxies. Blowing air into the balloon makes it bigger. The spaces between each dot get farther apart as the balloon expands

As it got bigger, the universe got cooler. Hydrogen gas formed. The gas broke into clumps. The clumps came together to make galaxies and stars. Other kinds of matter formed in the stars.   Finally, planets like Earth formed around some stars

IS THERE PROOF OF A BIG BANG

The expansion of the universe is evidence for the big bang. American scientist Edwin Hubble studied light coming from galaxies far out in the universe. In 1929, he found that the galaxies were speeding away from Earth and from each other in all directions. Scientists tracked the paths of the galaxies back to their starting place. They saw that all the galaxies must have started from the same place. Packing all that matter into a small area would make a very dense, searing hot ball—the big bang

Scientists use math to describe how the universe behaves. In the early 1900s, German American scientist Albert Einstein came up with equations that predict an expanding universe. These equations have correctly predicted the motions of stars, planets, and light

More proof came in the 1990s from a spacecraft called the Cosmic Background Explorer (COBE). COBE saw rays coming from far off in the universe. The rays are left over from the early days of the universe. They could only have been created in a much smaller and hotter universe long ago

WILL THE UNIVERSE KEEP EXPANDING

Scientists are not sure what will happen to the universe. They currently think it will keep expanding forever. They even think the expansion is speeding up. But scientists are still studying this question

دانشمندان بر این باورند چنین توانایی در میان حیوانات منجر به بروز رفتارهای عجیب و غریب آنها پیش از وقوع زمین لرزه است. محققان در سال 2009 پس از اینکه مشاهده کردند گروهی از وزغها چند روز پیش از وقوع زمین لرزه ای در لاکوئیلا ایتالیا برکه زیستگاه خود را ترک گفتند، مطالعه بر روی این تغییرات شیمیایی را آغاز کرده و پیشنهاد دادند این رفتار جانداران می تواند با پیش بینی زمین لرزه در ارتباط باشد.

طی سالها مطالعه دانشمندان مکانیزمی را تشریح کردند که طی آن سنگهای تحت فشار در پوسته زمین ذرات بارداری را آزاد می کنند که با آبهای زیرزمینی واکنش نشان می دهند. جاندارانی که در نزدیکی آبهای زیرزمینی زندگی می کنند نسبت به کوچکترین تغییرات این آبها بسیار حساس هستند و از این رو می توانند این تغییرات را چندین روز پیش از لغزیدن سنگها بر روی یکدیگر احساس کنند.

منبع:سایت کنجکاو

محققان دانشگاه اوپن امیدوارند فرضیه آنها بتواند الهام بخش بیولوژیستها و زمین شناسان شود تا آنها با همکاری یکدیگر راهکاری را برای استفاده از این جانداران در شناسایی علائم زمین لرزه بیابند.

وزغهای لاکوئیلا اولین نمونه های حیوانی نیستند که پیش از وقوع یک رویداد بزرگ لرزه ای از خود رفتارهای عجیب و غریب نمایش می دهند. گزارشهای متعددی وجود دارند که این رفتارها را در میان دیگر خزندگان، دوزیستان، و ماهی ها تایید می کند. با این همه جاندارانی مانند مورچه ها پیش از وقوع زمین لرزه تغییری را در رفتار خود به وجود نمی آورند. اما مارها، مشابه رویداد زمین لرزه سال 1975 در چین که یک ماه پیش از آغاز زمین لرزه لانه های خود را ترک گفتند، نیز از توانایی پیش بینی زمین لرزه برخوردارند.

محققان در رویداد وزغهای لاکوئیلا دریافتند زمانی که سنگها تحت فشار بالا، برای مثال فشار ناشی از حرکات تکتونیکی قدرتمند، قرار می گیرند ذرات بارداری را از خود آزاد می کنند که این ذرات در میان سنگهای اطراف خود جریان یافته و پس از رسیدن به سطح زمین با هوا واکنش نشان داده و مولکولهای آن را به یون تبدیل می کند.

بر اساس گزارش بی بی سی، این یونها در انسانها منجر به بروز سردرد و تهوع شده و در حیوانات میزان هورمون استرس را در خون افزایش می دهد. این ذرات همچنین با آب واکنش نشان داده و پراکسید هیدروژن تولید می کنند. این واکنشهای زنجیره ای می توانند بر روی مواد ارگانیک موجود در آب برکه تاثیر گذاشته و آنها را به موادی مضر تبدیل کنند که برای جانداران آبزی مضر هستند. محققان بر این باورند این مکانیزم پیچیده زوایای پنهان بسیار زیادی دارند و از این رو نیازمند آزمایشها و مطالعات پیچیده ای است.

 تا به حال نظریه نسبیت اینشتین هر آزمایشی را با موفقیت پشت سر گذاشته بود و یکی از پایه‌های مستحکم فیزیک محسوب می‌شد. حال دانشمندان در جریان آزمایشی متوجه شده‌اند که ذرات بنیادی به نام نوترینو سریع‌تر از نور حرکت می‌کنند.

بنا بر نظریه آلبرت اینشتین هیچ چیز نمی‌تواند سریع‌تر از نور حرکت کند. او در سال ۱۹۰۵ ميلادی در نظریه نسبیت، و معادله معروف 2E = MC انرژی را برابر جرم ضرب در سرعت نور به توان ۲ می‌داند که جزئی پایه‌ای از فيزيک مدرن است. بر اساس اين نظريه هيچ چيزی نمی‌تواند سريعتر از سرعت نور حرکت کند. اما گویا به تازگی ذره‌هایی وابسته به پدیده‌های درون اتمی صحت نظریه خاص اینشتین را زیر سؤال برده‌اند.

دانشمندان در سازمان اروپایی پژوهش‌های هسته‌ای (سرن CERN) ذراتی به نام نوترینو را از مرکز سرن در ژنو به سمت گیرنده‌هایی در آزمایشگاه ملی گرن در ایتالیا سرازیر کرده‌اند که در فاصله ۷۲۰ کیلومتری ژنو قرار دارد.

نوترینوها همچنین ذره‌های "شبه‌وار" نامیده می‌شوند، زیرا به راحتی از میان اشیاء و بدن انسان رد می‌شوند. بین این ذرات و عناصر دیگر به ندرت فعل و انفعالات شیمیایی رخ می‌دهد و از لحاظ الکتریکی خنثی هستند. دانشمندان در جریان این آزمایش مدت زمان پیمودن حدود ۱۶ هزار نوترینو را اندازه گرفته‌اند و از این رو اطلاعات آماری تقریباً مطمئنی

جمع‌آوری کرده‌اند. ظاهراً نوترینوها زودتر از سرعتی که نور در این شرایط طی می‌کند، به مقصد رسیده‌اند.

آسک امیل ینسن، دانشحوی دکترا در رشته فیزیک از مؤسسه نیلز بور در کپنهاگ در دانمارک می‌گوید: «اگر این نتایج تأیید شوند روی تمام نظریه‌هایی که دنیای علم در صد سال گذشته به آن‌ها اعتقاد داشته، خط بطلان کشیده خواهد شد.»

شک و تردید در مورد آزمایش ذره‌های بینیادی
در حالی که بسیاری از دانشمندان شیفته این کشف حیرت‌آور شده‌اند، شماری دیگر نسبت به نتایج این آزمایش نگاهی بدبینانه دارند. آن‌ها احتمال می‌دهند که شاید در اندازه‌گیری اشتباهی رخ داده باشد.

یوهان بیننز، فیزیکدان هسته‌ای از دانشگاه "فون لوند" در سوئد می‌گوید: «نظریه نسبیت یکی از پایه‌های اصلی فیزیک است. اگر نتایج این آزمایش حقیقت داشته باشد ما در حذف و جایگزین کردن آن با قانونی جدید با مشکلات بزرگی مواجه خواهیم شد.» او از این رو هشدار می‌دهد که از اتخاذ تصمیمات عجولانه خودداری شود. به اعتقاد بیننز نتایج به‌دست‌آمده باید دوباره بررسی شوند. او در این مورد می‌افزاید: « به همین دلیل اولین واکنش من این است که به احتمال زیاد در محاسبات اشتباهی رخ داده است.»

کارن هاگنر، فیزیکدانی دیگر از دانشگاه هامبورگ نیز به دسته‌ای متعلق است که به این نتایج با دیده شک و تردید نگاه می‌کنند و مخالف انتشار زودهنگام این نتایج بود. هاگنر خود در انجام این بررسی عضو تیم پژوهشی بوده است و می‌گوید: «باید احتیاط کرد. احتمال دارد که ما هنگام اندازگیری فاصله یا مدت زمان حرکت این ذره‌ها دچار اشتباه شده باشیم.»

اکثر دانشمندان در مورد برخوردی محتاطانه با کارن هاگنر هم‌عقیده هستند. هاگنر می‌گوید: «پیش از اینکه نظریه نسبیت اینشتین را زیر سوال ببریم، باید توجه داشت که احتمال اینکه در محاسبات اشتباهی رخ داده باشد بسیار زیاد است.»

مغز افراد دوزبانه كلمات مشخصي را سريع تر از بقيه افراد پردازش مي كند. به عبارتي توانايي صحبت كردن به زبان دوم تنها نقطه تمايز افراد دو زبانه از ساير افراد نيست. بلكه مغزاين افراد هم متفاوت كار مي كند. به عنوان مثال تحقيقات نشان داده كه بچه هايي كه دو زبان مي دانند، آسان تر از ديگران چيستان هايي كه نكته انحرافي و گمراه كننده دارند را حل مي كنند.

اين نتيجه مطالعه ای است كه متن كامل آن در نشريه سايكولوجيكال ساينس به چاپ رسيده. از نتايج ديگر اين مطالعه اين بوده كه دانستن زبان دوم، حتي اگر در سن نوجواني آموخته شود، بر نحوه خواندن زبان بومي اثر مي گذارد. يافته هاي اين تحقيق حاكي از اين است كه افراد بعد از آموختن زبان دوم ديگر مثل سابق به كلمات نگاه نمي كنند.

اوا ون آچه، روانشناس برجسته اي است كه به همراه همكارانش، اين تحقيق را بر روي 45 دانشجوي هلندي زبان، كه در سن 14 يا 15 سالگي زبان انگليسي آموخته بودند انجام داده است. اين محققان از شركت كنندگان در تحقيق خواستند تا مجموعه اي از جملات هلندي را كه كلماتي همريشه با زبان انگليسي در خود داشتند را بخوانند. اين كلمات شبيه هم و هم معني با هم بودند. (مانند لغت sport كه در هر دو زبان يك معني دارد.) اين افراد جملات هلندي ديگري كه تنها حاوي كلمات غير همريشه با زبان انگليسي بودند را هم خواندند.

ون آچه و همكارانش حركت چشمان شركت كنندگان در اين تحقيق را در هنگام خواندن ضبط كردند. اين محققان پس از بررسي حركات چشم افراد شركت كننده در آزمايش متوجه شدند كه آنها به كلمات همريشه با انگليسي به طور متوسط هشت برابر كمتر از كلماتي كه تنها در زبان هلندي وجود دارد چشم مي دوزند و نتيجه گرفتند كه مغز اين افراد كلماتي كه در هر دو زبان وجود دارد را سريع تر از كلماتي كه تنها در زبان بومي آنها وجود دارد پردازش مي كند.

مهم ترين دستاورد اين مطالعه آن بود كه حتي موقعي كه يك فرد دو زبانه زبان بومي اش را مطالعه مي كند، اثر آگاهي او از زبان دوم در او ديده مي شود. به قول ون آچه «دو زبانه بودن بر يكي از غيرارادي ترين مهارت هاي افراد اثر مي گذارد و آن را تغيير مي دهد».

نتايج جالب اين مطالعه باعث شده تا اين محققان به فكر انجام تحقيق ديگري بيفتند. موضوع تحقيق بعدي اين خواهد بود كه آيا افرادي كه دوزبانه هستند اطلاعاتي را كه از راه گوش به دست مي آورند را هم به شكل متفاوتي پردازش مي كنند يا نه.

البته ظاهراً پرسش هاي ديگري هم وجود دارد كه اين قبيل تحقيقات به يافتن پاسخ هاي آنها كمك مي كند.

صدها میلیون نفر در سراسر جهان آن را از سن کودکی تا بزرگسالی خورده اند، پفک نمکی یا "چیز دودلز" نامی که "موری یوهایی" خالق آن بر رویش نهاد.
موری یوهایی که فرزند یک زوج مهاجر ترک بود در اواخر دهه 1950 میلادی اولین کارخانه پفک نمکی یا "چیز دودلز" را در محله برونکس نیویورک احداث نمود.محصول او به چنان محبوبیتی دست یافت که کمپانی غول پیکر تولید تنقلات "بوردن" در آمریکا در سال 1965 کارخانه سازنده "چیز دودلز" موری یوهایی را از صاحبش خریداری کرد.پفک نمکی عمدتاً با طعم پنیر در بازار عرضه می گردد. بلغور ذرت وآب در داخل دستگاهی به نام اکسترودر پف کرده و پس از عبور ازخشک کن روی آن با مخلوطی از روغن گیاهی ، پودر پنیر ویا سایر طعم دهنده های مناسب ، رنگ مجاز خوراکی ونمک پوشش داده می شود."چیز دودلز" در اواخر دهه 1960 به ایران آمد. در اوایل دهه 1970 میلادی با شکوفایی انفجار آمیز اقتصاد ایران که سرمایه گزاران خارجی و داخلی را تشویق به سرمایه گذاری در کشور کرده بود تولید "چیز دودلز" نیز به خیل عظیم محصولات تولیدی کارخانه های تازه تاسیس در ایران اضافه و نام "پفک
نمکی" از سوی شرکت "مینو" بر روی آن نهاده شد. پاکت نایلنی قرمز رنگی که پفک نمکیهای میگو مانند ترد در آن در انتظار خورده شدن نشسته بودند بخشی از خاطرات کودکی بسیاری از ایرانیان را نیز تشکیل می دهد.
موری یوهایی خالق "چیز دودلز" یا پفک نمکی در روز 27 ژوئیه سال 2010 بدنبال ابتلا به بیماری سرطان در سن 90 سالگی در منزل مجلل خود واقع در لانگ آیلند نیویورک درگذشت.